Με το τραγούδι ολάσβηστο
και ας δείχνεσαι, και ας είσαι,
με το τραγούδι ανάτειλε,
βασίλεψε· και ζήσε,
και σβήσε· στου ύπνου αξύπνητουγειρτός το σκληρό στρώμα,
στα κρύα σου χείλη ακόματραγούδι ας πνέει, ζωή.
Αν είναι η ψυχή μέσα σου
ψυχή σαν του προφήτη,
στα μάτια ας καθρεφτίζεται
σα φως του αποσπερίτη.
Μα ξέφευγε του αμάθευτου,
ο δαίμονας ο αρχαίος, πάντα άλλος κι όλο νέος,
κι όλο άπιαστος εσύ.
Ρυθμός ας είναι ο δρόμος σου
και ο λογισμός σου ημέρα,
σαν την ημέρα ολόχυτη στον αθηναίον αιθέρα·
μ’ όποιο συγνεφοσκέσπασμα,
γύρω ας χαλιέται η πλάση,
χωρίς να ηλιογελάσει
δεν πάει να κοιμηθεί.