ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ

Submitted by kpalamas on Tue, 04/03/2018 - 09:44

χω τς λίμνης τ γλυκάδα κα τν πίκρα

τς θάλασσας, μ τώρα, λλοίμονό μου! κούω

τ γλύκα σ σταλιά, σν βυσσο τν πίκρα,

γιατί χειμώνας πλάκωσ’ κουρσάρος, κα ρθε

 κι χάρος βοριάς˙ τ γαλανό μου τ αμα

χύθηκε λίγο λίγο π τς φλέβες μου λο

κα πάει ν ζωντανέψ τ βαθι κανάλια,

μ τύλιξε να σάβανο φυκοπλεμένο,

το τάφου μου λιθάρια τ νησάκια μου εναι,

κα τ καλαμοχάμωτα γυροβολίδια

το τάφου μου δεντράκια πότιστα γυρμένα.

Μ κα στο Χάρου μέσα τν γκάλη κούω

μέσα μου μι κρυφ κα μι βουβ λαχτάρα

σν τς μαρίδας τ σπαρτάρισμα ταν πά

κα τν τρυπάη κ’ ξω τ σέρν τ καμάκι.

Γιατ νειρεύομαι τ πνεμα τς γάπης,

κα τς καλοκαιρις τ φίλημα προσμένω,

κα τς νάστασης τν γγελο προσμένω,

σένα, νειρευτό, λατρευτ μαϊστράλι!